SEVGİ ve KORKULARIMIZ

 

 

Hayat sevmekle başlar. Sevgi yoksa mutluluk ta yoktur. Büyük mucizeler, büyük sevgilerin eseridir. Yüreğinde sevgi büyüten insanların yüzlerinde hep gülümseme vardır.  Onlar, insana hep pozitif enerji aktarırlar. Yaşam, kendimize bitmeyen bir yolculuktur. Kendimiz olabilmeyi başardığımızda ancak, aynadaki yüzümüz bizi yansıtır. Artılarımızla eksilerimizle, hatalarımızla başarılarımızla kendimizi kabullenip varlığımızdan sevinç duyduğumuzda ve kendimizi gerçekten sevdiğimizde kendimiz olmayı başarmışız demektir.

Sevgisizlik bizi korkulara taşır. Sevgi ve korku yaşam terazisinin iki kefesidir. Ağırlık neredeyse diğer tarafından uzaklaşırız. Ölüm korkusu, sahip olduklarımızı yitirme korkusu, terkedilme korkusu, yalnız kalma korkusu, aldatılma korkusu.  Bu korkular bizi, sığınacak korunaklar aramamıza neden olur ve bağımlılığımız artar. Kendimiz olmaktan uzaklaşırız.

Zaman zaman düştüğümüz bu çıkmazlardan, korkunun yerine sevgiyi koyarak kurtuluruz. Herşeyi sevmek, insanları, doğayı, hayatı sevmek hem de sonsuz bir sevgiyle sevmek korkuları yok etmenin en kolay yoludur. Hata çevremizdeki iyi kötü tüm insanları sevmek ayırdetmeden sevmek. Bir bilge, “ Çevremizdeki iyi insanları, bize iyilik yapan insanları, sevmek kolaydır. Önemli olan bize zarar veren, kötülük yapanları sevmektir.”  Sevgi paylaştıkça çoğalır. Sevginin olduğu yerde korku yaşam bulamaz.

Yeterli bir sevginin üstesinden gelemeyeceğ zorluk, aşamayacağı engel yoktur. Sıkıntının, problemin köklerinin ne denli derinde, görünüşün ne kadar ümitsiz olduğunun önemi yoktur. Yeterince sevgi  her şeyi çözecektir.

* Sevilmek, insanın alabileceği en değerli armağandır.                                                                                       

* Sevginin olduğu yerde, eksiksiz güven vardır.                                                                                           * Yeryüzündeki en yalnız yer, içinde sevginin olmadığı insan yüreğidir.                                                                  

* Sevgi en umitsiz anlarımızda sığındığımız cesarettir.                                                                                      

* insanlar köprü kurmak yerine duvar ördükleri için yalnızdırlar.                                                            

* Düşmanlarınızdan kurtulmanın yolu, onları arkadaş edinmektir.  İnsan sevgisini Rıfat Ilgaz’ın dizelerindeki gibi  bu denli güzel anlatan bir şiir var mıdır bilemiyorum.

“Son Şiirim”/ “Elim birine değsin/ Isıtayım üşüdüyse/ Boşa gitmesin son sıcaklığım.?”

Önceki ve Sonraki Yazılar