Uygar insan, demokratik haklarının her birine sahip çıkmalı ve hepsini eksiksiz olarak kullanmalıdır.

Örneğin, okuma yazma hakkına, kültürlü olma hakkına, adam olma imkânına mutlaka sahip çıkmalı ve bu hak ve imkânları sonuna kadar kullanmalıdır…

Ama çağımız yarış dünyası…

“Benden sonrası tufan” dünyası…

Dolayısıyla uygar insan, eğer çağdaş bir birey olarak bugünün çöplüğünde nefes alıyorsa, aynı zamanda, herkesin üstünde ve önünde olma hakkını da [sonuna kadar] kullanmalı… “Ben!” demeli, Yeni Dünya Düzeni tarikatının çağdaş mensubu ve katıldığı ümmetin ulemalarına biat eyleyip, tüm “hoca”ları Efendi” bellemeli…

Her mahallede bir “Hoca Efendi” bellemeli…

İnsan, insanın kurdudur, sözünü her eylemi ile, her sözü ile haklı çıkartacak bir biçimde yaşamalı…

Dostlarının omuzlarına basarak yükselmenin, ülkesinin tüm değerlerini afiyetle midesine indirerek sindirmenin tüm yollarını denemeli; tekmil yöntemlerini kullanmalı…

Rüzgâra karşı iş işlemenin yöntemlerinde giderek ustalaşmalı…

Kaderinin yelkenlerini kendisine edilen bedduaların rüzgârı ile şişirerek yoluna devam edebilmeli.

Çağdaş insan, yani günümüzün “Yeni Dünya Düzeni”nin özgür bireyi, kültür sözcüğünün “tür”ü ile meşgul olup, “kül”ü ile ayıplarını örtebilmeli…

Seçmeli ve seçilmeli sayın bireyimiz!.. Ve bu iş için gerektiği kadar takla atmayı becerebilmeli…

Utanç, onur, erdem, özlülük, dürüstlük ve benzeri değerlerle herhangi bir ilgi ve ilintisi olmadığına dair sağlam ve inandırıcı kanıtlar edinmeli ve sözünü ettiğimiz bu kanıtları, gereken her yerde ve her zaman, istenen makamklara arz ederek, savıp, savurabilmeli…

Velhasıl, çağımızın güncel insanı, adamlıktan yana pür-ü pak olmalı!..

Bastığı yeri titretip, oturduğu koltuğu köküne kadar doldurabilmelidir

- Tencere yuvarlanır, sonunda kapağının yanına tünermiş…

Böyle derdi ninemin büyük oğlu…

İşte [aynen] böyle bir yaşam felsefesi olmalı günümüzün çağdaş insanının…

Çağdaş, ileri demokratik, tarikat kültürü ile liberal irticayı birbiri ile birleştirebilen bir kıvraklıkta olmalı…

Ve özenle üretilen bu felsefe kaldırımlarda, nefes nefese oluşturularak, hayatın efendisi kılınmalıdır.

- Efendim?..

Haydi bize müsaade, hoşça kalın…