Neden anlaşamıyoruz biliyor musunuz?
Hayır, belki siz bunun nedenini bizlerden çok daha biliyorsunuz.
Ama halk bilmiyor.
Ve belki de işin en ilginç tarafı, bu anlaşmazlığın ortadan hiçbir zaman kalkmayacağı konusundaki acı gerçek.
Çünkü sözünü ettiğimiz anlaşmazlığın ortadan kalkması için her iki tarafın, yani bizlerin ve sizlerin, temel düşüncelerinden ve kişiliklerinden vazgeçmeleri gerekir.
Benimsenen farklı dünya görüşlerinin üzerlerinin çizilmesi gerekir.
Toplumsal sorumluluk anlayışlarımızın, kamusal çıkara öncelik veren düşünce biçimi ile kişisel çıkarı önde tutan faydacı anlayışın uzlaşması gerekir.
Peki, gerçekleşir mi bu rüya?
Hayır!...  Ve asla…
O zaman ne olacak?
Bu anlaşmazlığın sonunda nereye varılacak?
Bizce bu noktada halkın farkındalığı ve ulaştığı bilinç seviyesi belirleyici olacaktır.
Peki ya söz konusu farkındalığın ve bilinç düzeyi seviyesinin artırılması ne ile mümkündür?
Halkın gerçeklere ulaşması yönündeki engellerin kaldırılması ile, halka gerçeklerin anlatılması imkanının doğru kullanılması ile… Yani demokrasi ile, yani düşünce özgürlüğü önündeki barikatların yıkılması ile…
Ben, bağımsız bir ülkede yaşamak istiyorum.
Ben, gerçek demokrasi ile yönetilmek istiyorum.
Ben, hukukun üstünlüğünün sarsılmaz bir ilke olarak toplumun kılcal damarlarına kadar ulaştığı bir zemine ayağımı basmak istiyorum.
Ben, sağlıklı, güzel, imar talandan yakasını sıyırmış bir çevre istiyorum.
Bağımsızlık, demokrasi, hukukun üstünlüğü ilkeleri ve çevre değerleri belki benim hayatıma gözle görülür ve somut yararlar sağlamaz…
Ama…
İşte bu “ama”dan sonrasıdır önemli olan…
Ama… İşte bu ilke ve değerler binim için, bir yurttaş olarak hepimiz için çok çok önemlidir, çok çok değerlidir.
Ve hatta kutsallık mertebesinde kıymetlidir.
Halkın ülke meselelerini ve yerel sorunları serbestçe tartışacağı bir ortamı hayatımızın içine sokamıyorsak, gerek yerelde ve gerekse genelde uygar ve çağdaş bir düzeni ve onun içinde soluk almayı hak etmiyoruz demektir.
Ben iktidarı eleştireceğim.
Yerel yönetimi [hatta yeri geldiğinde] şiddetle kınayacağım bile…
Ama sen [ve sizler], buna tahammül edeceksiniz.
Gelin bir adım daha yükseltelim çıtamızı: Hatta bu eleştirilerden yararlanacaksınız bile…
Evet, “bile…”
Çünkü gerçek demokrasi işte böyle bir şey.
Kültür, hazım, tolerans ve olgunluk gibi değerler işte böyle bir seviye…