Ya Rabbi;

“Ta ki yükselsin ezanlarla mueyyet namın,

Gaalib et! Çünkü bu son ordusudur İslam’ın…”

İstanbul mütareke sonucu İngiliz işgali altındadır. Türk Ordusu Sakarya gerisine çekilmeye başlamış, Ramazan da gelmiştir.

Üstad Yahya Kemal Beyatlı’dan Sultanahmet Camii’nde mahya olarak yazılması için beyit istenir. Ortalıkta umutsuzluk hakim, memleket perişan ve işgal atında. Üstad ne yazsın? Masasına oturuyor, kitapları karıştırıyor, ağızları bıçak açmıyor. O’nun gözleri doluyor, sararıyor…

Karıştırmakta olduğu kitapların birinde bir ‘hadis-i kudsi’ gözüne çarpıyor;

“Celal ve İzzet Sahibi Allah buyurdu; Benim Türk adını verdiğim bir ordum vardır. O’nu doğuda iskan ederim ve hangi millet yoldan çıkmış ise o kavmi yola getirmek için o ordumu üzerine saldırtırım…”

Yahya Kemal bu satırlardan, hadis-i şeriften ilham almış ve yukarıdaki beyiti yazmıştır.

Yaklaşık 1 yıl sonra Türk Orduları, Yunan Ordusuna karşı Büyük Taarruz’ı başlattığında bir diğer beyiti de yazıp şiirini bitirir;

“Şu kopan fırtına Türk ordusudur Ya Rabbi,

Senin uğrunda ölen ordu budur Ya Rabbi!

Ta ki yükselsin ezanlarla müeyyet namın

Gaalib et, çünkü bu son ordusudur İslam’ın…”

Bütün şehitlerimize; (bu toprakları bize vatan yapan; üzerinde ezanlarıyla, kanlarıyla suladıkları her karışı bir mabed olan güzel ülkemizi bize emanet eden…)

Dua, rahmet, selam…

Hayırlı Ramazanlar!