İntihal, bir kişinin eserinde başka kişilerin ifade, buluş veya düşüncelerini kaynak göstermeksizin kendisine aitmiş gibi kullanması. İntihal bir tür sahtekârlık ve hırsızlıktır. Edebiyat tarihimizde bir çok ünlü yazar ve şairlerimiz de de rastlandığı gibi eser  (ç)alıntılama yapıla gelmektedir. Gençlik yıllarımızda dillerde dolaşan bir çok argo içerikli fıkra hiçbir ilgisi olmadığı halde Namık Kemal’e addedilirdi. Ancak o fıkraların, bir halk nüktedanı olan Namlı Kemal adlı birine ait olduğunu öğrendiğimizde çocukluğumuz gerilerde kalmıştı.

Son zamanlarda internette bir çok bilgi kirlenmesiyle birlikte yeni bir hastalık ortaya çıktı. Beğenilen bir söz, bir dörtlük ya da bir şiir yazanına büyük saygısızlık yapılarak bilinçsizce rastgele başka sanatçıya addedilmekte ve yüzlerce kez paylaşılarak işin içinden çıkılmaz bir hal almaktadır. Yazımın 1. bölümünde açıkladığım gibi bu (ç)alıntılamanın paylaşımının rekor düzeyde olduğu “Be Hey Dürzü”, adlı şiir hâlâ Neyzen Tevfik adıyla paylaşılmaktadır. Araştırmacı Yazın insanlarının uyarılarına karşın emeğe saygısızlık sürmektedir.

Konu aslında beni de çok yakından ilgilendiriyor bir (ç)alıntılanma mağduru olarak. Söz konusu sanal paylaşımlarda ne yazık ki bana ait dizeler de paylaşım rekoru kıracak gibi görünüyor.

“et ete değdi can oluştu, kurşun cana değdi kuş uçtu, can uçtu./ demiri demirle dövdüler biri soğuk biri sıcaktı, insanı insanla kırdılar biri tok biri açtı./ Bosna Bosna gülüm benim, seninle ağlar gönlüm benim./başıboş kızgınlıklar fırladı yüreklerden. / erikler meyveye durmuştu, kar, bora, fırtına./ bombalar yağdı yağmurların ardından./ yıkıldı umutlar, yıkıldı yandı kentler./ karaca yavruları gibi kaçıştı insanlar./ kanadı kırık kuşlar gibi avlandılar./ ölüm kustu namlular./  şehir ortaları kanlıydı, kanlıydı mezarlıklar./ su başlarında, ekmek kuyruğunda yakaladı ölüm kaçamadılar./ Bosna Bosna gülüm benim, seninle ağlar gönlüm benim./ O insanların şehir ortalarında avlandığı günleri anımsayanlar vardır. Bosna’daki savaşın yarattığı duygu yoğunluğuyla yazdığım bu şiir, 1999 yılında basılan ilk kitabımın “yürekteki iz düşümü” nün 35. Sayfasında yayınlandı. Sonra nasıl olduysa işgüzarın birisi ilk dizeleri “Pir Sultan Abdal”a addederek bir yerler not düşmüş ve ve bu çığ gibi büyüyerek ”ekşi sözlük’e” varana dek yaygınlaşmış.

Yazar Bilim insanı alanında saygınlığı tartışılmaz Sayın Ali Murat İrat hocamla geçen Didim Barış Şenliği etkinliklerinde konuyla ilgili yardım isteğime,yaptığı araştırma sonucunda gönderdiği iletisinde, “dizeler size aittir.” Yanıtını aldım. Aynı sıkıntımı kitabımdaki şiirimle birlikte Sevgili Tayfun Talipoğlu’na ve Sevgili Zülfü Livaneli’ye dile getirdim. Tayfun Talipoğlu “İkinci Neyzen Tevfik olayı gibi, gazetedeki köşemde dile getireceğim hocam.” dedi. Takip edemediğim için sonucu bilmiyorum. Zülfü Livaneli’de gülümseyerek, “Ne yazık ki böyle durumlar oluyor, örneğin ‘Vurulduk Hey Halkım Unutma Bizi’ şiiri bana ait olduğu halde Sevgili Uğur  Mumcu’ya addediliyor. Olsun, ben bundan rahatsızlık duymuyorum.” Yanıtını verdi.

Son  söz;

Pir Sultan Abdal’ın tüm yapıtları dörtlüklerden oluşmaktadır ve hece ölçüsüyle yazılmıştır. Bu dizeler ise serbest vezinle yazılmıştır..