FARKINDALIĞIN SORUMLULUĞU

Bir ünlü düşünür şöyle diyor:

- Sorumluluğun farkında olmak, kişinin kendi özünü, kaderini, hayat durumunu, duygularını ve hatta acı çekişini yarattığının farkında olmaktır. Böyle bir sorumluluğu kabul etmeyen, çektiği sıkıntı için başkalarını [başka insanları ya da başka güçleri] suçlamaya devam eden bir kişinin kendisini geliştirmesi olası değildir

Hatta bizce bu nitelikteki bir kişi için kendini geliştirme denen bir hedef ya da kavram mevcut değildir

Sorumluk duygusu sanıyoruz uygar bir insanın en temel niteliğidir.

Hiç kimse sizi bir şeyi yapmaya zorlamamışken, kendi özgür iradenizle o şeyi yapmak, bir görevi yerine getirmek ve olup biten [istisnasız] her şeyde kendi sorumluluğunun payını acımasız bir tarafsızlıkla tespit etmek Ve sonra sorumluluktan görev çıkartmak

İşte uygarlığın alfabesi bizce budur.

Uygar insan, kendisini yönetebilen ve hemen bunun yanında yaşadığı toplum içindeki görev ve sorumluluklarını bir çobanın kendisini gütmesini beklemeden yerine getirebilen bireydir.

Yılanın kendisini ısırmasını beklemeden, yılanların düzenine karşı başkaldırmasını bilen, bilincini bu mücadele içinde geliştiren ve bireysel karşı duruşunu toplumsal örgütlenmenin dinamosu haline dönüştürebilen insan, çağdaş ve uygar bir bireydir.

Bu ülkenin durumunu ve getirildiği yeri beğenmiyorsak, ortaya çıkan bu sonuçtaki payımızı sorgulayabilmeliyiz

Nerede hata yaptık?

Neyi eksik yaptık?

Nerede sustuk?

Ülkenin bu hale getirilmesindeki bireysel sorumluluğum kaç okka çekmektedir?..

Evet Somuta indirgediğimizde mesele biraz çatallanmaktadır

Yukarıda sözünü ettiğimiz genel doğruların pratiğini hayata geçirmek o kadar kolay değildir.

Hangimiz, Türkiyenin içine itelendiği uçurumun nedenlerini irdelerken kendi sorumluluğunu [cesurca ve tarafsız bir gözlemle] aynı masanın üzerine koyabilmektedir?

Emperyalizmin en büyük stratejilerinden bir tanesi insanları kendi küçük dünyaları içine hapsetmekten geçmektedir.

Televizyon ekranları, üst üste yan yana sıkıştırılmış apartman dairelerine tıkılmış küçük ailelerin toplumsal düzeninde komşuluk yok edilmiştir, ortak mahallerde toplanarak insani ilişkileri geliştirme, sıcaklaştırma yok edilmiştir

Ve bizler, içine hapsedildiğimiz küçük dünyalarımızın pencereleri olan televizyon ekranlarından dünyaya seyirci bir konuma prangalanmış durumda toplumsal olan her şeyden koparılmış bir düzlemde yaşayıp gidiyoruz

İşte bu yaşayıp gitme olgusu farkındalığın ortadan kalkmasına neden olmaktadır

Ve her birimiz böylelikle, kendi özümüzü ve [hatta] kendi kaderimizi bile farkında olmadan, geçen her günü bilinçsiz bir seyirci suskunluğu içinde birbirine bağlayarak telef ediyor ve yaşamlarımızı kör/kütük bir sıradanlık içinde sürdürüp geçiriyoruz

Farkında mıyız?

Hiç değilse, bu hayatı gerçek anlamda farkında olmadan yaşamakta olduğumuzu, farkında mıyız?..

Demek farkındayız

O zaman bu ülke niçin bu halde?

Ve bizler neden yaşamın sadece kıyısına tutunmakla yetinerek yaşıyoruz bu hayatı?

Neden?