Ya­rın 24 ocak 2010...

İçim­de bir hü­zün...

Ak­lım­da Uğur Mum­cu!

"Ge­rek­ti­ğin­de hü­kü­met­le­re ve güç odak­la­rı­na kar­şı sa­vaş­ma­yı gö­ze alan in­san, ga­ze­te­ci­dir" de­di ve ne ka­dar doğ­ru söy­le­di­ği­ni ken­di­si ka­nıt­la­dı.

Ço­ğu ay­dı­nın bi­le yü­zey­sel bir ba­kış açı­sıy­la ele al­dı­ğı Kürt so­ru­nu­nu, Ab­dul­lah Öca­lan'ın iç ve dış iliş­ki­le­ri­ni, Ab­di İpek­çi ci­na­ye­ti­nin araş­tı­rıl­ma­sı­nı, Ağ­ca'yı, Pa­pa sui­kas­tı­nın per­de ar­ka­sı­nı yıl­ma­dan ve kork­ma­dan araş­tır­dı. 12 Ey­lül ada­le­ti­ni, Özal dö­ne­mi­nin ku­ral ta­nı­ma­yan uy­gu­la­ma­la­rı­nı bı­kıp usan­ma­dan yaz­dı.

Yo­baz­la­rın, ge­ri­ci­le­rin, ka­çak­çı­la­rın, hır­sız­la­rın, sö­mü­rü­cü­le­rin em­per­ya­list­le­rin ve ger­çek va­tan ha­in­le­ri­nin kor­ku­lu rü­ya­sı olan Mum­cu, din mas­ke­si al­tın­da Tür­ki­ye'yi em­per­ya­liz­me tes­lim et­mek is­te­yen­le­rin ger­çek yüz­le­ri­ni ve oyun­la­rı­nı ser­gi­le­di. Bi­ze ger­çek olan ger­çek­le­ri yıl­ma­dan usan­ma­dan an­lat­tı.

Ger­çek­le­rin dün­ya­sın­da, ba­ğım­sız, il­ke­li ba­sı­nın güç­lü se­siy­di, araş­tır­ma­cı ga­ze­te­ciy­di.

Hep onu­ruy­la ya­şa­dı, yan­lış­la­ra kar­şı sa­vaş­tı, yıl­ma­dı usan­ma­dı,

kork­ma­dı...

kork­ma­dı...

kork­ma­dı...

On­dan kor­kan­lar ha­in­ce sal­dır­dı.

Ge­çek­le­ri haz­me­de­me­yen­ler hep onu suç­lu say­ma­ya ça­lış­tı.

Bu­gün bi­ze la­zım olan se­nin dü­şün­ce­le­rin­le ana­ca­ğım se­ni;

"Ben Ata­türk­çü­ğüm

Ben cum­hu­ri­yet­çi­yim

Ben la­ik'im

Ben an­ti­em­per­ya­lis­tim

Ben ba­ğım­sız Tür­ki­ye'den ya­na­yım

Ben öz­gür­lük­çü­yüm

Ben in­san hak­la­rı sa­vu­nu­cu­su­yum

Ben yo­baz­la­rın, hır­sız­la­rın, vur­gun­cu­la­rın, çı­kar­cı­la­rın düş­ma­nı­yım

Öy­ley­se vu­run par­ça­la­yın be­ni

Hep par­çam­dan be­nim gi­bi­ler, be­ni aşa­rak çı­ka­cak­tır."

Ne ka­dar hak­lı ol­du­ğu­nu bi­ze za­man gös­ter­di iş­te.

Dü­şü­nü­yor­sa bir in­san öl­dü­rü­yor­lar be­nim ül­kem­de.

Bak ha­la öl­dü­rü­yor­lar biz­le­ri.

Bu yüz­den öz­lü­yo­ruz se­ni ve ko­ya­mı­yo­ruz kim­se­yi ye­ri­ne.

Sen de­me­din mi bi­ze

"ecel­siz vu­rul­duk ey hal­kım, unut­ma bi­zi"