Yah­şi Ba­tı...

Ay­lar­dır set fo­toğ­raf­la­rı ve frag­ma­nı der­ken, viz­yo­na gir­me­siy­le iz­le­yi­ci­le­rin be­ğe­ni­si­ne su­nul­du.

Böy­le­lik­le Cem Yıl­maz 2010 yı­lın­da, Tür­ki­ye ile ay­nı an­da Ku­şa­da­sı hal­kı ile bu­luş­ma şan­sı ya­ka­la­dı.

Bir­çok Ada­lı gi­bi ben­de pa­zar gü­nü iz­le­yen­ler ara­sın­da­ki ye­ri­mi al­dım.

Ta­bi ki film viz­yo­na gir­me­den ön­ce ne ka­dar ko­nu­şul­du ise, viz­yo­na gir­me­si­nin ar­dın­dan­da ko­nu­şul­ma­ya de­vam edil­di.

Yok efen­dim hiç ko­mik de­ğil­di, çok kü­für ve ar­go ke­li­me­ler içe­ri­yor­du der­ken in­san­la­rın ken­di­le­ri­ni şart­lan­dır­ma­ya baş­la­dık­la­rı­nı far­ket­tim.

Ben­de fil­me gir­me­den ken­di­mi şart­lan­dır­ma­ya baş­la­mış­tım ki, Cem Yıl­maz'ın tek ki­şi­lik oyu­nun­da söy­le­di­ği “ha­ya­tın sır­rı­nı­mı ve­re­ce­ği­m” sö­zü ak­lı­ma gel­di.

Evet bu bir ger­çek­ti.

İlk kez sah­ne­ye çık­tı­ğın­da onu sa­de­ce 5 ki­şi iz­le­miş­ti ve yıl­la­rın de­va­mın­da mil­yon­lar­ca ki­şi­yi yıl­lar­ca gül­dür­dü.

Ha­ya­tın sır­rı­nı ver­me­di.

Sa­de­ce eğ­le­ne­bi­le­ce­ği­miz ve gü­zel va­kit ge­çi­re­bi­le­ce­ği­miz bir za­ma­nı bi­zim­le pay­laş­tı. Ben­de bu şe­kil­de dü­şü­ne­rek fil­mi iz­le­me­ye baş­la­dım.

(Bu­nun­da fay­da­sı­nı gör­düm)

***

Fil­min en ba­şın­dan so­nu­na ka­dar sı­kıl­ma­dan iz­le­ye­bi­le­ce­ği­niz sü­rük­le­yi­ci ve akı­cı bir film ol­du­ğu­nu ön­ce­lik­le be­lirt­mek is­te­rim.

Evet kü­für ve ar­go ke­li­me­ler (ha­va­da, ka­ra­da uçu­şu­yor) kul­la­nı­lı­yor ama bu­na­da fark­lı bir ba­kış açı­sın­dan bak­ma­mız ge­re­ki­yor. Ya­ni da­ha açık söy­le­mem ge­re­kir­se er­kek ya da er­kek gi­bi ol­ma­nız ge­re­ki­yor.

Eşi­niz, er­kek kar­de­şi­niz ya da ba­ba­nız bu kü­für­ler ve ar­go­lar ile bü­yü­dü.

Be­nim­de or­ta­okul ve li­se yıl­la­rın­da ta­nış­tı­ğım bu ke­li­me­le­ri be­yaz per­de­de duy­mak, be­ni ina­nıl­maz gül­dür­dü.

Ta­mam gü­zel ve hoş bir şey de­ğil ama ha­ya­tı­mın her da­im için­de olan olan şey­ler­di bun­lar.

He­pi­miz bu yol­lar­dan geç­tik.

Bu yüz­den gö­nül ra­hat­lı­ğı ile söy­le­ye­bi­li­rim ki yıl­lar­ca er­kek­ler ara­sın­da kal­mış bu ke­li­me­le­rin ta­bu­su­nun yı­kıl­ma­sı­na ben çok se­vin­dim ve her­ke­sin be­ğe­ni­si­ne açık bir film ola­rak ıs­rar­la tav­si­ye edi­yo­rum. En azın­dan ken­di­niz fi­kir sa­hi­bi ol­muş olur­su­nuz.

Kim­se­ye ku­lak as­ma­yın.

He­pi­ni­ze iyi se­yir­ler...